Gekke stoere papa

Enerverende week. Waarin veel gebeurde. En dochterlief de spijker toch wel perfect op de kop sloeg met onderstaande bericht op Facebook:

Gekke stoere papa die vrolijk door blijft kletsen terwijl zijn eerste tattoo gezet wordt, ondertussen zit ik hier in m'n broek te schijten  Trots! 

Zeker dat laatste woord deed me extra goed; de tijd van twijfel of ik dit project moest doorzetten was ik al lang voorbij. Maar blijkbaar is mijn verhaal overgekomen. Het berichtje op Facebook sloeg wel in als een klein bommetje, binnen de kortste keren een fors aantal likes!

Natuurlijk hoort daar een heel verhaal bij. En ook foto's. Michel (MokoToko in Houten) in actie, mijn verhaal begreep hij goed en er rolde een prachtig ontwerp uit. Twee zelfs, want na ampel beraad was ik tot de conclusie gekomen dat ik zowel vrouw als kinderen dicht bij me wil houden op de barre en boze tocht die ik binnenkort af ga leggen.

Al heel lang stond er op mijn bucketlist dat ik een tattoo wilde laten zetten. Uiteindelijk werden het er twee!

Het resultaat mag er zijn. Op de rechterarm (foto links!) een roos zoals we ook gebruikt hebben bij ons trouwen. Geen naam/namen of letter(s). En dat had ik goed ingeschat. Het is mijn lijf en ik mocht doen wat ik wilde van mijn echtgenote maar dat het enkel de datum was geworden kon ze zeer waarderen.


Op de linkerarm (foto rechts!) een klavertje vier met de voorletters van kinderen in de blaadjes. Hier nog een beetje rood en heftig maar het resultaat is precies wat ik wilde en bedoelde. Michel heeft de tijd genomen naar mijn verhaal te luisteren en het perfect vastgelegd.

De details hier beter te zien. De vier letters van onze vier kinderen en aan de andere kant enkel een datum.

Natuurlijk heb ik ook nog nagedacht over het waar en waarom van deze beide tattoos. Niet eens een echt lang verhaal maar wel iets wat meer geschikt is om gewoon te vertellen. Life.

De reacties die ik krijg zijn fijn. Ongeloof dat ik het überhaupt van plan was en helemaal dat ik het door heb gezet. Maar als de betekenis er van duidelijk is is er vooral begrip, veel begrip. En dat doet me goed.
Om heel eerlijk te zijn: het afvinken van dit item op mijn bucketlist heeft me een ontzettende stoot energie gegeven, het dipje van afgelopen zaterdag weer ver achter me gelaten.




Maar goed, dat was niet alles deze week. Woensdag was het weer test-dag bij OoFu en mocht ik laten zien of de conditie en spiersterkte een beetje op peil was gebleven. Om eerlijk te zijn: dat viel me alles mee! Jeanette was terecht "Blij met - en voor mij."

Maar de week was hiermee nog niet op. De grootste hobbel moest nog genomen worden. Afspraak in Nijmegen, met alle ins en outs over de kuren Docetaxel die binnenkort van start gaan. Om precies te zijn op 6 augustus. Om 13:00 uur. Eng. Heel eng. Ook al viel het verhaal eigenlijk best wel mee, de oncologieverpleegkundige kon het allemaal prima uitleggen. Wat het precies met mijn lichaam gaat doen is nog onbekend, maar dat het niet niets is is wel heel duidelijk.
Ook de PSA is nog bepaald; uitslag nog niet bekend, ik voorspel 20,25.
Nou heb ik overal een mooi plaatje bij maar van deze zware bevalling niet. Komt nog wel, de plek gezien waar ik aan het infuus mag en daar zal ik nog heel wat uren doorbrengen. Plaatje dus de volgende ronde.
Ter afsluiting met echtgenote en dochter nog Nijmegen in geweest. Lunch in De Waagh, Prima. En daar zijn dankzij Facebook weer we plaatjes van.