En dus gingen wij aan de klim over prachtige maar wel steile paadjes. Na een uur zwoegen stonden we wel mooi boven op de berg, klooster Agia Trias (we blijven echte papen en gaan zelfs op vakantie op zoek naar kloosters!). Op mijn tandvlees dat wel en doorweekt tot op de draad. Schitterend uitzicht, de klim zondermeer waard!
Als ware het een echte bedevaart. Per slot van rekening is het daar allemaal mee begonnen, de nationale bedevaart naar Lourdes in 1988 is het begin van ons gezin.
Daarom een lichtje opgestoken, daar boven op de berg in het klooster Agia Trias. Het pad voor komend jaar is duister, en het zal een hele uitdaging worden alle beproevingen te doorstaan. Maar dit lichtje kan (en zal) me helpen op die weg.En wie weet werkt dit lichtje ook wel voor anderen. Mijn collega's bijvoorbeeld die uitgerekend vandaag te horen kregen of ze wel of niet mee verder mochten naar de nieuwe organisatie. Van een aantal weet ik dat dit wel is, ongetwijfeld zijn er ook mensen die een niet hebben gekregen. Ik leef met jullie mee en ook al bewandelen we een heel ander pad: dit simpele kaarsje is ook bedoeld om jullie bij te lichten!
En werd het met de klim van vandaag ineens een bedevaart ipv vakantie? Of beiden? Ik weet het niet en hou het gewoon op de volgende stap op m'n levensweg waar nog heel wat stappen op te zetten zijn. Samen met mijn gezin en al die andere dierbaren. En dat lichtje sluit ik in me, in de hoop dat ook anderen er wat aan hebben. Want er is veel meer dan alleen mijn verhaal in deze wereld!
Klasse Frank, doorzetter die de realiteit voor ogen houdt en de ander niet uit het oog verliest. En ja dat kaarsje, die traditie had ik er (nog) alweer in, en houden we er in, met wederzijdse betrokkenheid!
BeantwoordenVerwijderen