Met die wetenschap schoven we aan tafel bij de uroloog, Dr. Inge van Oort van het RadboudUMC. Die een heldere en duidelijke boodschap had: dat gaat veel te hard om te gaan experimenteren. Ik twijfelde nog, een beetje. Over meedoen aan de Prostvac studie. Klinkt veelbelovend, triggert het eigen immuunsysteem voor vaccinatie met aangepast en verzwakt pokkenvirus. Wat gemodificeerd is en daardoor het specifieke eiwit ook kenmerkend voor PSA bij zich heeft. Dat zou het immuunsysteem er toe moeten zetten om ook het prostaarcarcinoom aan te gaan vallen.
Veelbelovend maar in mijn geval erg risicovol. Het is een wetenschappelijke studie, dus een kans van 1 op 3 dat je in de controlegroep uitkomt en alleen maar een placebo krijgt. En daarom kwamen we snel tot de conclusie dat dat geen slimme zet is nu. Zes maanden niets doen kan ik me niet veroorloven met die agressieve indringen die ik ongevraagd aan boord heb. Behandelen dus, direct al. Met een beproefd middel, Docetaxel. Aantoonbaar drie maanden levensverlenging. Ik ga er voor.En zo zat ik vanaf halverwege het gesprek met mijn oncoloog aan tafel. Inderdaad: dezelfde Dr. Inge van Oort!
Een beetje geruststellend is de wetenschap dat dit nog niet lang de laatste mogelijke behandeling is. Hierna zijn er nog hormonale mogelijkheden (Enzalutamide, Arbiraterone) of vervolg chemo (Cabazitaxel). Elk voor zich goed voor weer een aantal maanden. Mogelijk ook nog andere trials, RadboudUMC heeft prostaatkanker als speerpunt. En zo bij elkaar opgeteld levert dat dan toch een levensverwachting op die in jaren uitgedrukt wordt en niet in maanden.
|
Of het een echte barre en boze tocht wordt vergelijkbaar met de "It giet oan!" Elfstedentocht kan ik moeilijk inschatten. Dat het afzien zal worden is heel zeker. Direct na onze vakantie gaat het van start, ergens begin augustus de eerste kuur Docetaxel. Dan gaat er gehakt worden met grof geschut, spaanders zullen er zeker vallen. Maar ik heb me met een goede conditie daar optimaal op voorbereid. Hoe lang ik die barre tocht zal volhouden? Moeilijk te zeggen, ben een doordouwer dus opgeven is niet gauw een optie.
Maar er zijn grenzen. En de finish van mijn barre tocht ga ik als het even kan op een waardige manier halen. Afspraken hierover met huisarts (en apotheek) zijn gemaakt en zitten netjes in mijn dossier. Om daar voorlopig veilig opgeborgen te blijven, laat dat duidelijk zijn.
Mijn eigen barre tocht eindigt zeker niet met het beroemde Elfstedenkruisje maar met een ander kruisje. Maar daar ga ik nu niet al over aan het regelen.
Alhoewel... recentelijk wel mijn "Room for Thought" foto kunnen maken op St. Barbara. Zie onderstaande selfie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten