De zoete en zure dingen in het leven!

Een echte "Schotsen-taart", Marieke Harkema wist de familie tot fantastische prestaties op te zwepen in een meer dan geslaagde patisserie-workshop afgelopen zondag. Familie-traditie, ook al is onze moeder al bijna dertien jaar geleden overleden: geregeld gaan de kinderen Schots met aanhang en hun kinderen (en dan daar ook weer aanhang van en uiteraard ook de kinderen!) nog op haar kosten iets leuks doen. Taart bakken ditmaal, fantastisch en zeker zoet, dat gaat er bij iedereen in als koek.
Gevleugelde uitspraak vroeger thuis was altijd dat je elkaar pas echt leert kennen als je een keer 'gedeeld hebt met elkaar'. Op dit punt hoeven onze ouders zich geen zorgen te maken, al dertien jaar zijn we druk bezig met dat delen maar laten een stukje erfenis bewust toch onverdeeld. En dat geeft ons geregeld de kans tot zo'n zoete uitspatting!

Natuurlijk is er ook het zuur, vooral voor mij, in zo'n bijeenkomst van alle zo dierbaren. De wetenschap dat het (mogelijk/misschien/waarschijnlijk) wel de laatste keer is dat ook ik hierbij ben: dat is een hele zure appel! Maar dat heeft de pret niet mogen drukken, ik heb gedaan wat ik kon (en dat was niet veel maar dat is even zo onbelangrijk). Daarnaast heb ik stilletjes zitten genieten van deze familiewarmte.
Vandaag (25 februari) precies twee jaar geleden heb ik een heel zuur traject afgerond, de chemo met Docetaxel. Ook de huidige Xofigo hoort duidelijk tot het zuurs des levens, maar over een kleine zes weken is ook dat al weer voorbij.

Nog meer zoets is onderweg, de spreekwoordelijke kogel is namelijk door de kerk: voor niet al te belachelijk veel geld hebben we een retourtje naar Malaga geboekt! Eind maart, net na mijn verjaardag, daar naar toe en ruim een week later pas weer terug.
Het heeft best lang geduurd voor ik het aandurfde, daadwerkelijk iets vast te leggen. Natuurlijk is er een goede doorlopende annuleringsverzekering, daar zat de pijn niet echt. Wat veel belangrijker was voor me: eenmaal in Andalusië aangekomen wil ik niet als een kasplantje me voort slepen van rustmoment naar siësta om dan terug te komen en nog niets te hebben gezien. Gaat niet gebeuren. Nu nog een auto en wat overnachtingen boeken en wij zijn klaar voor Granada en Cordoba!