Alweer een vogel die uitvliegt

Vanmorgen werd het keyboard van Bas achter in de auto geladen; flink wat tassen met beddengoed en kleren er bij en op naar Eindhoven. Oftewel: ook de derde vogel verlaat nu het ouderlijke nest en gaat op zichzelf wonen. Weliswaar in het warme bad van een dispuutshuis, we hoeven niet bang te zijn dat zoonlief ergens in een buitenwijk van Eindhoven gaat zitten verpieteren op een achterkamertje bij een hospita. Integendeel, afleiding zal er genoeg zijn. Maar het eindeloos op en neer pendelen naar Eindhoven is nu gelukkig voorbij, geeft tijd en ruimte voor een gezond studentenleven.

En opnieuw moest ik verstek laten gaan bij een verhuizing. Nou viel de omvang van de verhuizing wel mee; de  kamer was al nagenoeg helemaal ingericht, eigenlijk was dat keyboard het enige grote verhuisobject. En dat konden Carine en Bas goed samen doen.

Eerder liet ik al verstek gaan bij de verhuizing van Maartje in Groningen. Toen nog omdat het pal na een chemo-kuur was. En nu ben ik, weer dankzij een behandeling, enigszins in de lappenmand: afgelopen vrijdag was het de vierde (van zes) behandelingen met Xofigo (Radium-223 of ²²³Ra ). 

Begin daar aardig ervaring in te krijgen. Op tijd beginnen met goed doorspoelen, veel drinken. Hooguit vervelend dat je dan minstens vier keer in een nacht er uit moet om te plassen.

Met de trein op en neer naar Nijmegen, geen punt, als vanouds zat er weer iemand piano te spelen op het station Nijmegen CS. Shot Radium was zo gezet, afspraak voor volgende ronde en ik kon weer terug naar Utrecht.
   

In het voorbijgaan nog even binnengewipt bij het stiltecentrum.

Te pas en te onpas struin ik kerken in, en als het dan zo kan steek ik er graag een kaarsje op. Met wisselende intenties, niet altijd alleen voor mijzelf, vaak voor anderen. 

Het doet me goed dat ik vaak hoor dat anderen dat ook doen, een kaarsje branden, en als ze dan aan mij denken ben ik er helemaal blij om.

Had ik alleen een praktisch probleem: al wat ik kon vinden was een simpele hele euro. Tja, je bent Hollander of niet en omdat ik die ene euro niet in twee stukken kon hakken gewoon pragmatisch twee kaarsjes opgestoken. Eentje met een nog in te vullen intentie: dat kan nu niet missen en is voor de net uitgevlogen vogel!

Enne voor mezelf: met het "Empty Nest Syndrom" heb ik jaren geleden al afgerekend, al ruim voor die verhuizing die ik ook moest verzaken. Want zo leeg is het nest hier niet. Ook al zijn de vogels uitgevlogen (of bijna uitgevlogen) het blijft hier in Utrecht wel het vertrouwde nest waar ze vaak op terug komen. En dat maakt de tijden dat de studenten er weer eens zijn extra speciaal.