Driekoningen 2016

Alweer een jaar verder, feestdagen voorbij. De Driekoningen doen nog hun best om op tijd in ons stalletje te komen. Helaas pindakaas, de kerstboom is voortvarend vandaag al opgeruimd in ons huis. Maar de traditie om CBM-16 op de gevel te krijten hebben we wel in ere gehouden. De drie wijzen uit het oosten mogen ook in dit nieuwe jaar weer zorgen dat al het onheil aan ons huis voorbij gaat. Voor de lange uitleg: zie de berichten van januari 2015 en januari 2014.
 
De overgang naar het nieuwe jaar was ditmaal niet zo makkelijk. Toegegeven, het gaat goed met me, de medicijnen werken. Mobieler word ik ook steeds meer en de oncoloog heeft de garantietermijn toch verlengd tot ongeveer februari 2017. Dat begint akelig dichtbij te komen. En zo langzaam maar zeker raak ik ook steeds meer betrokken bij anderen, lotgenoten, die al verder op de weg zijn. Vaak (veel) ouder, en dan is een Kerstbrunch met (klein)kinderen een moment om extra te koesteren. Ik begrijp dat des te beter, zit immers in hetzelfde schuitje, maar dan zonder kleinkinderen. Is het Sacrament van de Zieken ineens actueel voor dierbaren Dan slik ik, maar koester ook dat ik daar nog niet ben. Sluit niet uit dat ik dat punt dit jaar ga bereiken, zal dan uitleggen wat het echt betekent. En ondertussen leef ik ook intens mee met mijn jongere lotgenoten. Dat alles maakt dat het perspectief toch wel een beetje benauwend aan het worden is.

Een heel dubbel gevoel dus. Beginnen aan dit jaar. Maar veel tijd om daar lang bij stil te staan heb ik niet gehad of genomen: de grillige werkelijkheid nam de regie. Een bizarre wending, helemaal aan het begin van het jaar. Want er kwam op ruwe wijze een eind aan dat gemijmer toen het verzoek kwam aan de webmasters om een In Memoriam op de website te plaatsen. Van een jongen in de bloei van zijn leven, 18 jaar. Op nieuwjaarsdag heel vroeg omgekomen door een noodlottig ongeluk. Vorig jaar samen met zijn tweelingbroer nog spelend in een van de A-teams van Kampong,  het zusterteam van 'mijn' A5. Dit jaar niet meer actief voetballend bij Kampong maar via vele vrienden nog erg betrokken bij zijn oude team (de huidige A3) en club. En dus ook bij die grote familie waar ik onderdeel van mag zijn, alle voetbalvrienden van Kampong.
 

Op dit punt kan ik niet anders dan verwijzen naar het aangrijpende en persoonlijke verhaal van Chris, de trainer van de A3. Zie deze link. En mijn scherven weer bij elkaar rapen, te koesteren dat ik dat nog kan, en gewoon weer gaan knallen in 2016. Met aan de drie wijzen (CBM) het verzoek al het onheil aan ons huis voorbij te laten gaan in dit jaar.
Een krijtje om CBM 16 op de eigen voorgevel te schrijven stel ik hierbij (symbolisch) beschikbaar. Gebroken, dat wel, want het jaar begint met een knak.