Rug recht, kop in de wind, op naar deze nieuwe uitdaging! Dat was het devies van mijn vorige blog. Tja, hoe pak je dat aan? Het ging gewoon vanzelf, er is weer een soort van evenwicht gevonden. Veel doe ik niet, maar dat wat er gebeurt is extra intens.
Saaie stof voor blogberichtjes, dat wel, en een verhaal van wat er allemaal gebeurt per dag is nou ook niet iets waar mijn lezers op zitten te wachten. Pik er daarom maar één hele bijzondere gebeurtenis uit: kraamvisite bij mijn lieve nicht Janneke, samen met Martijn de trotse kersverse ouders van Abel.
Om eerlijk te zijn: ik wilde het poepie graag en zo snel mogelijk maar zag er wel als een berg tegen op. Het raakt tot diep in mijn ziel de meest gevoelige zenuw die mijn ziekte heeft weten bloot te leggen. Namelijk het gegeven dat het opa-schap van me gestolen is. De kanker zorgt er voor dat ik het niet zal weten hoe mijn eigen kinderen terecht gaan komen, de periode om kleinkinderen te gaan verwennen maak ik niet meer mee. Alleen weet ik wél dat alle vier kinderen goed terecht komen, met partner, baan, kinderen etc. Het hoe, wanneer en waar?
Ik weet het niet, maar vertrouw er wel op dat dat allemaal goed gaat komen.
Zomaar dus deze wolk van een baby vast mogen houden: heel bijzonder, toch een beetje plaatsvervangend opa-gevoel. En het was goed, klopte ook meteen, de kersverse ouders waren stralend en supertrots (bij uitzondering ben ik het met ze eens, dit is echt de mooiste baby ter wereld!).
Dus Abel: zet 'm op kerel, maak dat je ouders terecht trots op je kunnen zijn en blijven.
En de echte kleinkinderen van mij? Ook dat komt, maar alles op zijn tijd. De opa-pijnzenuw werd wel geraakt maar het was by far niet zo pijnlijk als ik gevreesd had.
Mooi Frank. Kostbaar moment
BeantwoordenVerwijderenBedankt Frank! Mooi om onze trots aan jullie te laten zien en fijn dat jullie hem, zo klein als hij nu is, konden aanschouwen. Tot snel!
BeantwoordenVerwijderenBijzonder roerende foto, jammer dat ik er niet bij was, maar fijn dat Maartje hier ook getuige van mocht zijn.
BeantwoordenVerwijderenIn ieder geval historie geschreven voor Abel. En dat de ouders apetrots zijn is overduidelijk.
Daadkrachtig Frank hoe je deze bijzonder momentem én aanpakt, maar ok deelt. Dank.
Tja, spreekt voor zich, zo zit ik nou eenmaal in elkaar. Nooit gedacht dat ik zo'n open boek kon worden maar het helpt heel goed om te dealen met alles. En zo blijkt die open opa-pijnzenuw lang niet zo veel pijn te veroorzzaken dan waar ik voor vreesde!
Verwijderen