24 jaar

Ditmaal is het zomaar ineens in de andere volgorde gegaan: een 'terloops' op Facebook geplaatst bericht is de aanleiding voor een blogpost. Meestal is het andersom, als het blog-bericht er staat komt dat als post op Facebook. Maar ditmaal dus niet.
Zaterdag 3 juni, mooie zonnige dag, en vergeten kan ik het niet: onze trouwdag. De tattoo die sinds 1 juli 2014 op mijn rechter arm staat (zie dit blogbericht) laat daar geen misverstand over mogelijk. Zie het vergrootglas-detail op de foto.
De bedoeling was om op zaterdagmiddag samen te gaan lunchen en uiteraard waren dan alle aanwezige kinderen ook uitgenodigd. Planning die dochterlief even niet scherp had, ze zat nog in de trein van Groningen naar Utrecht, dus werd de lunch doorgeschoven naar een dag later.
In een nostalgische bui het foto-album doorgebladerd wat op onze trouwdag gemaakt is. Fluitje van een cent om met de iPad daar wat foto's uit te halen en op Facebook te zetten. Trouwen is wel een serieuze aangelegenheid, op de meeste foto's kijken we beiden toch wel erg streng en serieus. Reden om later er toch nog wat foto's bij te zetten dat het ook een vrolijke dag was. En zo stond er ineens iets op Facebook (met veel reacties en likes) nog voor er een blogbericht was.

Uiteindelijk pakte doorschuiven van de lunch goed uit, want volstrekt onverwacht stond toen zoonlief Joost op zondagmorgen ineens ook in de kamer. Ondanks de stress van in te leveren verslagen (waar behalve Joost ook Maartje last van heeft) toch op Pinkster-zondag op het ouderlijk nest.
En zo zaten we ineens met het hele kroost lekker in de zon op het terras van Buurten. Goede plek om te vertoeven, en wat wil je nog meer? De perfecte manier om je bruiloft te vieren!
Op naar de zilveren bruiloft speelt dan toch onbewust mee in je achterhoofd. Dat valt in 2018 op een zondag. Te voorspellen als je op een donderdag trouwt. In 1948 drukte mijn moeder een trouwdag op donderdag door omdat ze had uitgerekend dat de zilveren bruiloft dan op een zondag zou vallen. Haar redenatie was dat de echte bruiloft meer een feest georganiseerd door je ouders is. En dat de gouden bruiloft juist het feestje van je (klein)kinderen dus wil je een bruiloft naar eigen hand zetten dan is dat de zilveren bruiloft. En dat is dan ook gebeurd, op 20 mei 1973 met een heuse auto-puzzel rit.

Mijn eigen zilveren bruiloft. Heb er een hard hoofd in dat ik die naar mijn eigen hand kan zetten, zou graag nu iedereen willen uitnodigen voor een groots feest of misschien wel een spannende speurtocht door de provincie Utrecht maar zie toch wat beren op de weg. Zo ver ligt mijn horizon nu niet.
Als 'pensionado tegen wil en dank' is het wel erg wennen op dit moment. De weekends lopen naadloos door in de weken en die weer in een weekend. Het is zoeken om activiteiten te doen die me in beweging krijgen maar lastig omdat de energie niet altijd over houdt. Veel spannends gebeurt er dan ook niet, veel stof tot bloggen heb ik dan automatisch ook niet. Geen reden dus tot onrust als het een tijdje stil blijft hier in mijn blog, ik dobber dan rustig rond in op dit moment kalm vaarwater.

Behalve dan Pinksteren, onverwacht een gouden randje door een simpele lunch. Meer is voor mij nu echt niet nodig.