De kogel is door de kerk

De kogel is spreekwoordelijk door de kerk en verrassend genoeg ga ik toch nog braaf aan een standaard behandeling. De troefkaart die ik zo graag nog tegen de borst had willen houden, om later uit te spelen, wordt nu alsnog uitgespeeld. Namelijk Radium-223 of ²²³Ra (formule 223RaCl2) op de markt gebracht onder de merknaam Xofigo. Donderdag 17 november de eerste behandeling van een reeks van zes, elke vier weken is het raak. Dus begin april 2017 de laatste behandeling, een avontuur van 20 weken (en eventueel wat uitloop als ik wat langer nodig heb om te recupereren om de volgende injectie te krijgen).

Natuurlijk zou ik er heel veel technische details over kunnen vertellen. Laat ik me beperken tot de hoofdlijnen. Radium is voor het lichaam gelijk aan calcium, dus zet zich af op de plekken waar botten groeien en in mijn geval zijn dat de plekken waar het carcinoom actief is in mijn botten. Da's mooi want  de α-straling van ²²³Ra is weliswaar zeer vernietigend maar heeft ook een ontzettend kleine reikwijdte. Een blaadje papier is al genoeg om α-straling tegen te houden. Oftewel: de kankercellen worden wél bestraald maar het beenmerg niet. Is althans de bedoeling.

Helemaal gerust was ik er niet op of dat ook voor mij wel zo zou werken. Bij de intake heeft de arts me goed kunnen overtuigen dat in mijn geval de risico's (op blijvende schade aan beenmerg) beperkt zijn.

Natuurlijk kan er nog verder onderzoek gedaan worden, op de CT-scan is te zien dat er (met name in de rug) meer plekken zijn waar de prostaatkanker actief is dan alleen die paar plekken die op de botscan te zien. Op de botscan zijn de calcium-rijke uitzaaiingen zichtbaar, en dat zullen dan ook bij uitstek de plekken zijn waar de ²²³Ra (Xofigo) zijn vernietigend werk gaat uitvoeren. 

Met een Gallium PET/PSMA scan is veel meer inzicht te krijgen in de aard van alle plekken waar de prostaatkanker actief is. Alleen..... die wetenschap levert weinig op, kan het huidige behandelplan niet veranderen. Specifiek die plekken radiologisch gaan behandelen kan hooguit met een Lutetium-PSMA behandeling. In Heidelberg wordt hier onderzoek naar gedaan maar in Nederland is dit nog geen standaard.

Extra onderzoek zou dus kunnen uitwijzen dat ik beter af kan zijn met een behandeling die in Nederland nog niet wordt gegeven. Of het zou me dwingen om mijn andere troefkaart uit te spelen, de chemo met Cabazitaxel. Die hou ik graag nog stevig tegen de borst.

En zo was het besluit uiteindelijk niet zo moeilijk en ter plekke ook genomen: ²²³Ra oftewel Xofigo voor de komende twintig weken. Kan ik die drie maanden levensverlenging definitief inboeken. Met daarna mogelijk nog escapades naar immunotherapie, ik heb er alle vertrouwen in dat dat zeker nog tot de mogelijkheden moet behoren. En als het meezit: nog ruim voldoende conditie over om uiteindelijk ook de laatste troef van Cabazitaxel (met de daar bij behorende levensverlenging) ook nog in te boeken.

En op die manier kom ik al sprokkelend mogelijk wel degelijk tot en met het nu nog verst verwijderde item op mijn bucket-list, in de zomer van 2018! Een beetje met gemengde gevoelens ga ik dit pad nu wel op. Voelt een beetje alsof ik helemaal tegen mijn zin in toch 'binnen de lijntjes moet kleuren', volg in Nijmegen helemaal het standaard behandelpad terwijl ik zo graag ook de extra mogelijkheden wil benutten die het Radboud me te bieden heeft. Voorlopig dus nog niet, maar wie weet komt de kans er nog om buiten de gebaande paden te treden, buiten de lijntjes te gaan kleuren. Om nog meer levensverwachting in te kunnen boeken!