On the Road

Een klassieker, On the Road van Jack Kerouac. Net een jaartje ouder dan ik ben, uitgegeven in 1957. Maar de titel geeft wel weer het punt waar ik nu sta: On the Road, op weg naar nieuwe bestemmingen.
De meest logische is de vakantie, binnenkort gaat het echt gebeuren. Quality time met Carine & de kinderen, 19 dagen naar Costa Rica. Stress voor het inpakken, het grootste probleem bleken mijn Nordic Walking sticks. Die echt mee moeten, niet als handbagage mee mogen, maar in geen enkele tas pasten die wij bedacht hadden mee te nemen. Paniek in huize Schots. Ja ze passen wel ik de loeizware supergrote koffer die we ook wel hebben maar die past weer niet in de auto die we in Costa Rica gaan gebruiken. Een Toyata Prado, zeven zitplaatsen met zes personen en koffers. Tip was geen grote koffers mee te nemen maar tassen. Leuk bedacht maar daar passen mijn stokken niet in! Uiteindelijk werd de oplossing gevonden in een absoluut antieke roltas die ik in in een heel grijs verleden in Egypte meekreeg op een rondreis. Dat was in 1985 denk ik. Wie wat bewaart die heeft wat!

Ook 'On the Road' op mijn medisch glibberpad. Een nieuwe PSA waarde bepaald, en helaas blijft de verdubbelingstijd van 26 dagen intact. Van 1.5 naar 4.0 in zes weken. Het klinkt niet erg hoog maar is wel degelijk aanleiding om in augustus weer eens door het gehele onderzoek-circus te gaan. Botscan en CT-scan van abdomen; precies zoals ik bedacht had. Om bij de eerstvolgende reguliere afspraak met mijn oncoloog (in september) spijkers met koppen te kunnen slaan over de te volgen vervolgstappen.
On the Road, ook daarmee. Xofigo of Cabazitaxel, de onderzoeken in augustus zullen uitwijzen welke 'road' ik dit najaar ga bewandelen. Voorlopig ga ik met een gerust hart op vakantie, quality time met de family.

Het werd toch nog een stressvolle avond om alle tassen en koffers in te pakken. Niet dat de kidz daar last van hadden: om voor mij volstrekt onduidelijke redenen hadden ze ineens bedacht dat ze (de Nederlandse versie van) Keizer Kuzko wilden zien. Stress in huize Schots om alle tassen ingepakt te krijgen maar desondanks moest ook nog  de juiste versie van die film van internet geplukt worden. Dat is gelukt, de tassen zijn gepakt en de film is bekeken: we zijn er helemaal klaar voor, drie weken avontuur in Costa Rica. Ik zal vaak denken aan mijn dierbaren die ik in Nederland achterlaat, Zeker voor Henny steek ik een batterij kaarsjes op in de kathedraal van San José omdat het voor haar echt zware tijden zijn. En natuurlijk is ook lotgenoot Richard, op vakantie in de Franse Alpen, nooit ver uit mijn gedachten. En voor de rest: ik verheug me nu al op de road movie die dochterlief gaat maken van dit bijzondere avontuur. On the Road naar Costa Rica. Wordt vervolgd!