Date!

Richard & Frank

Wat een aangename verrassing. Op de jaarlijkse donateursdag van de Prostaatkankerstichting (in het mooie Hoorn) was mijn dierbare Richard er toch! Ik had daar niet op gerekend.
Twee weken geleden reed hij de Alpe d'Huzes op (met virtueel ondersteuning van heel wat mensen) maar kwam toen snel al in een stroomversnelling. Met gisteren begin van een nieuwe (chemo)behandeling en eerder al bestraling. Die ik ook voor mezelf aan zie komen, maar ik denk dat ik dat over de vakantie heen kan tillen.
In vliegende vaart is Richard me aan het inhalen, dat baart me zorgen. Veel nieuws hebben we beiden niet gehoord op deze dag, de verhalen waren toch meer gericht op de modale prostaatkankerpatiënt. Die een generatie ouder is dan wij zijn. In diverse lezingen werd zo heel terloops nog gememoreerd dat een afwachtend beleid ook een optie kan zijn. Dat het fijn is om kleinkinderen nog een (zwem)diploma te zien halen maar dat niet tegen elke prijs.
Die terloopse verwijzingen naar kleinkinderen gaat mij telkens als een mes door mijn ziel; ik heb zowat het hele arsenaal aan mogelijke medicatie al gehad (net als Richard) en wij moeten nog maar zien hoe onze eigen kinderen school of universiteit gaan afronden. Of een partner weten te vinden waar ze verder mee willen gaan. Over (klein)kinderen hebben we het dan nog lang niet!
En zo vonden we elkaar op deze donateursdag, eindelijk een ontmoeting in het echt. Meteen vertrouwd, een klik, maar wel beiden verdwaald in een verkeerde generatie.