Vallen en opstaan

De beste beschrijving van 2015 is denk ik wel dat het een jaar van vallen en opstaan is geworden. Aan het begin van het jaar was ik nog net in het staartje van de chemo-kuur, ronde acht (op 7 januari 2015) verliep nog rustig. Ronde negen (4 feburari 2015) eindigde met een ziekenhuisopname en de laatste ronde (25 februari 2015) bracht zelfs de geplande vakantie naar Marokko in gevaar. Maar ik was lekker tegendraads, en stond telkens op, dus die reis naar Marokko is er gekomen. Met een hartstikke kale kop van tien keer aan de Docetaxel maar dat mocht de pret niet drukken: ik stond weer op ook na het tiende Docetaxel-infuus!
Helaas was het in april weer vallen, letterlijk in dit geval. Een stom stukje folie had fatale gevolgen, ziekenhuisopname en opereren gevolgd door enkele maanden revalideren. Genoeg om op vakantie te kunnen, naar Amerika, het filmpje van dochterlief geeft hier een perfecte impressie van.  Met krukken en stokken maar zeker een gevalletje van opstaan!
September was het de maand van weer vallen. De chemo helaas uitgewerkt, een hormoonkuur (Enzalutamide) het logische gevolg. Maar ook de enkel was niet goed in elkaar gesleuteld en de Maarenskliniek heeft prima werk verricht om die schade te herstellen.

Opstaan is dus nu weer het devies, en dat klopt ook wel. Denk ik. Ik mag nu eindelijk mijn enkel gewoon gaan belasten, zonder Walker, en dat voelt eigenlijk best we goed. Het gevoel is nog heel raar, alsof mijn voet nog op allerlei manieren beperkt is in het bewegen. Maar het gevoel van een "ijzerdraadje om mijn enkel" wat ik de hele zomer heb gehad is weg. Pas bij flinke bewegingen voel ik beperkingen (een stukje ijzerdraad) maar het ijkt dus vooral op opstaan. Weer verder, opstaan dus.
En zo ga ik vallend en opstaand door dit jaar, 2015. Of december nou nog weer een extra struikeling in petto heeft: ik weet het niet. Feit is dat ik deze week weer naar Nijmegen ga, reguliere controle. Waar ook weer de PSA wordt bepaald. Die is hopelijk flink lager dan de vorige meting van 1.5 (en dan sta ik echt op aan het einde van 2015) maar misschien ook wel al weer aan het stijgen is (en dan ga ik toch vallend 2015 uit).

In beide gevallen: ik ben helemaal klaar voor 2016, geen wild idee wat het jaar me gaat brengen maar spannend word het zeker. En nieuwjaar 2017 ga ik zeker ook nog redden, dus geen enkele reden om niet een welgemeend goed 2016 toe te wensen aan alle mensen die mij dierbaar zijn!
En de foto's die hierbij staat? Misschien confronterend maar het is wel hoe ik in het leven sta. Misschien vallend omdat ik kanker heb maar dan toch weer opstaan. Om er tot het allerlaatste moment een zo groot mogelijk feest van het leven te maken!
Nu maar hopen dat ik aanstaande woensdag een nog lagere waarde van die PSA te horen krijg.....