zaterdag 29 november 2014

Het draaiboek van mijn dood

Het klinkt dreigend, "Het draaiboek van mijn dood" als titel van dit blogbericht. Maar vrees niet, dat draaiboek is nog heel erg dik, goed gevuld met plannen die ik bij leven en welzijn eerst nog uit moet voeren. En lege hoofdstukken, wachtend om nog gevuld te worden. Zoals de bucketlist, en daar staan verre reizen op.
In mijn vorige blog-bericht wilde ik daar iets over gaan schrijven omdat ik een weekje 'vakantie' had genomen van de chemo. Uiteindelijk werd dat een drukke week die veel met media te maken had, internationaal en ook over verre vakanties. En heel inspirerend.
Als eerste was er inderdaad een interview met NRC Handelsblad, Joke Mat. Heel makkelijk had ze me op mijn praatstoel, over liften door Afrika (in 1984) maar ook de familiereizen naar Thailand, Griekenland en Oeganda en de plannen die er nog meer zijn. Verrassend was de plotselinge vraag over doodgaan in het buitenland. "Als het gebeurt, dan gebeurt het. Maar dan heb ik wel mijn dierbaren om me heen." was mijn antwoord, jammer dat het laatste stukje net de krant niet heeft gehaald. En zou het inderdaad ineens heel slecht gaan: inderdaad terug naar Nederland voor "het draaiboek van mijn dood". Waar het laatste hoofdstuk inderdaad al van is ingevuld maar er staan nog heel veel blanko hoofdstukken voor. Die ik allemaal nog in ga vullen, voorlopig heb ik nog geen tijd voor dat laatste hoofdstuk. Het artikel is gepubliceerd in de krant van zaterdag 15 november. Niet zomaar ver weg in een bijlage verstopt, nee in het eerste deel (maar dan wel op pagina 28). Zie plaatje, klik er op om het artikel te lezen.

In dezelfde week nog een echte foto-shoot gedaan. Als nieuwe columnist van het e-magazine Jij uitgegeven door Levenmetkanker, belangenbehartiger van mensen geraakt door kanker. Mijn bijdrage verschijnt in het komende (december)nummer met e-health als thema. De limiet van 400 woorden voor een column was iets te strak gesteld voor mij, de eerste versie was 'slechts' 828 woorden! En zeer bruikbaar maar dan voor een volgende editie. Van weersomstuit toen een heel andere column geschreven (een kleine 600 woorden) en die komt als Patientencolumn in de nieuwe Jij. Voor mijn foto bij deze column zijn er heel wat plaatjes geschoten, daar moet toch iets tussen zitten. En wie weet ook nog wel een mooi plaatje voor als ik onverhoopt toch nog aan dat laatste hoofdstuk van mijn draaiboek begin.

Het derde media-gebeuren in dezelfde week is nog niet heel concreet maar klinkt wel spannend: auditie voor het "Every Moment Matters" project. Wie weet het begin van mijn  (Europese) filmcarrière maar daarover later meer.

De reisplannen voor komend jaar worden al wat concreter, ondertussen is er al een stedentrip naar Londen geboekt. Samen met Bas, zaterdag 31 januari 2015 zitten we bij Chelsea - Manchester City. Daar moet de geplande chemo-kuur (van 28 januari) een week voor opschuiven. Geen overleg over geweest met de oncoloog, die prioriteiten stel ik zelf.

Na het mediagebeuren was het afgelopen week weer voor het 'gewone' werk. Nou ja gewoon.... wel met zowel een begrafenis als een crematie er in. Woensdag was al weer de zesde chemokuur en de marker (PSA) zakt door. Nog maar 1,8!
Dit keer mocht ik ook weer zes buizen bloed afstaan, om op te nemen in de biobank van RadboudUMC. Zie foto. Voor later onderzoek naar markers voor Prostaatkanker en de behandeling er van. Mocht er ergens in de toekomst een idee zijn dat er in het bloed een bepaalde stof aantoonbaar is die voorspellend werkt over het verloop van mijn kanker dan kan dat op basis van alle monsters die nu verzameld worden getoetst worden aan het echte verloop van mijn ziekte. Zelf heb ik er uiteraard geen drol aan, maar lotgenoten na mij hopelijk wel. Tot 15 jaar na mijn overlijden kan ik zo toch nog wat betekenen voor prostaatkanker patiënten!

En dat laatste hoofdstuk, "draaiboek van mijn dood"? Eerlijk gezegd ben ik daar deze week wel een beetje mee bezig geweest. Zowel een begrafenis als een crematie in dezelfde week is best wel veel. Maar twee keer was het wel een bijzondere ervaring, heel anders maar zo warm en betrokken. Zeker vandaag, mijn lieve neven en nichten stonden op indrukwekkende wijze stil bij het afscheid van hun vader, voor mij ome Ben.
Bedankt daarvoor!



1 opmerking:

  1. Weer een hele goede en betrokken blog van je over al je ervaringen en steeds tussendoor ook complimenten aan anderen. Ga zo door en hou er op deze creatieve wijze de moed er in en ga die nieuwe schrijf- en filmervaringen maar aan.

    BeantwoordenVerwijderen