Sinds kort heb ik een extra mapje met belangrijke documenten. Met als ondertitel: wilsverklaringen.
En inderdaad is dat precies wat er in zit: verklaringen over wat ik wel en niet wil als het moment zich aandient dat ..........
Ja wat?? Nog niet zo makkelijk in te vullen wat er op die puntjes moet komen te staan. Nog ingewikkelder wordt het om dan precies te gaan omschrijven wat je dan als uitzichtloos lijden ervaart.
Maar goed: dat ei is gelegd, op een glijdende schaal zonder duidelijke merktekens heb ik toch een klein beetje houvast gevonden en opgeschreven dat het niet zomaar vanzelfsprekend is om als de onvermijdelijke laatste etappe een feit is door te gaan met behandelen tot het bittere eind.
De wetenschap dat dat besproken is geeft rust: op weer naar het leven waar ik nog volop in sta en waar voorlopig ook helemaal nog geen einde aan gaat komen!Om verder te gaan met de dikke pil waar ik recentelijk aan begonnen ben, "De keizer aller ziektes" van oncoloog en kankeronderzoeker Siddhartha Mukherjee. Ondertitel: Een biografie over kanker.
Zo op eerste zicht niet echt luchtige kost en misschien ook wel niet goed voor mij om juist nu dat ter hand te nemen. Maar dat viel heel erg mee, het boek staat zeer zeker niet alleen maar vol met gruwelverhalen maar juist met aangrijpende verhalen hoe mensen met kanker omgaan. En over de artsen en onderzoekers die luisterend naar deze verhalen een groot raadsel proberen te ontrafelen.
Zonder meer een aanrader!
Geeft dit alles nou rust in m'n hoofd? Eerlijk gezegd nog niet echt. Het blijft een "trending topic" daar in de bovenkamer. En daarom doseer ik de verhalen van deze keizer ook. Kom verrassende zaken tegen, dat er toch nog iets goeds is voortgekomen uit het in WO I gebruikte mosterdgas bijvoorbeeld (Estracyt bijvoorbeeld. Werkzame stof Estramustine, een oestrogeen gekoppeld aan een mosterdgasderivaat.)
Een ander "trending topic" is op dit moment werken aan het worden. Ik koester de ruimte die ik krijg binnen de ING maar ook daar wordt om de haverklap de hele organisatie door elkaar geschud. Kan nog niet zo goed inschatten hoe ik daar weer een plekje in ga vinden. Of ik wel de energie heb daar weer een plekje te gaan veroveren. En misschien is het het beste om zo'n plekje buiten de ING te gaan zoeken maar daar moet ik nog eens diep over nadenken.
Want een streep zetten onder bijna 25 jaar werken zonder dat een echte pensioendatum in zicht is: da's simpeler gezegd dan gedaan. Niet een lichtvaardig te nemen besluit. Maar wel een keuze die ik graag zelf wil maken. Niets is zo erg als dat anderen voor je gaan bepalen dat je bepaalde dingen waarschijnlijk wel niet meer wil doen. Daarvoor heb ik een iets te uitgesproken eigen mening en da's nou ook precies de reden voor het ondertekenen van die wilsverklaringen.
Die wat mij betreft heel erg stoffig gaan worden in hun mapje. Wat ik wel een keer per jaar nog openmaak om zeker te weten dat ik er nog steeds achter sta, dat dan nog wel. Maar vooral ongebruikt in het mapje "Belangrijke documenten" moeten blijven zitten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten