Schemergebied 2014

Aan het begin van 2014 weer even het medische circuit in, voor een (tussentijdse) controle. Sinds december was het balanceren geslagen op het randje tussen nog net wel."goed"of toch de bel voor de volgende (laatste) ronde. Maar de plotselinge stijging zette niet door. Het kale cijfertje: PSA is ten opzichte van december licht gedaald, van 4,7 naar 3,2.

Natuurlijk is dat goed nieuws, géén stijging. Maar toch een tegenvaller want de waarde is nog (te) hoog, het rommelt dus nog wel. De diagnose castratie-resistent is daarmee gelukkig nog niet te stellen, maar hangt als een donkere onweerswolk wel in de lucht. Ik bivakkeer in het (grijze) schemergebied tussen de winterslaap van de prostaatkanker en de volgende fase (met belastende behandelingen).

Door de lichte stijging is ook de trial met Provenge weer uit zicht verdwenen. Overigens bleek dat deze trial vorige week plotseling gesloten is; was de PSA wel hoger geweest had ik ook niet mee kunnen doen.
Waarschijnlijk gaat er in mei een nieuwe trial open in Nijmegen waarin onderzoek gedaan wordt naar een specifieke inzet van immuun-technologie. Wie weet biedt dat weer kansen om nog langer in dit grijze schemergebied te blijven bivakkeren.

Tot die tijd blijft het beleid onveranderd. Wordt de duo-therapie (hormoonbehandeling in combinatie met anti-androgeen & anti-oestrogeen) voortgezet. Is niet gebruikelijk in deze "winterslaap" fase maar blijkbaar werkt dat het beste bij mij. En dat is wat de urologe nu nastreeft: zo lang mogelijk in dit grijze schemergebied blijven. Waarbij ze zo eerlijk is om toe te geven dat er geen simpele recepten zijn om dat af te dwingen. Trial and error, en de nu werkende combinatie gewoon voortzetten.

Helemaal lekker voel ik me daar niet bij, is nogal frustrerend dat ik niet keihard kan vechten tegen iets. Het afwachten, zo op zijn beloop laten: dat is niets voor mij, ik wil meer in controll zijn. En achteroverleunen omdat de PSA laag is: daar is ook absoluut geen sprake van.

Dus hobbel ik verder. Heb de scherven van m'n (rot)humeur van de afgelopen zes weken weer aan elkaar gelijmd om er gewoon weer een goed humeur van te maken. Ga door met het sporten, de laatste Ramp-test kwam op exact dezelfde conditie uit als vorige keer. Voorjaarscompetitie begint weer, en passant is Kampong B5 najaarskampioen geworden en door in de beker. Ook de C9 begint met frisse energie aan een nieuwe competitie en wie weet kan ik binnenkort weer een item van mijn bucketlist af strepen!

Verder heeft de webcommissie Voetbal (en ook Tennis) me nog hard nodig. Ook niet onbelangrijk voor ING: ik ben zowat de enige die nog in staat is in n1SPS mooie plannetjes te maken.

Oftewel: er is nog genoeg waar ik m'n energie op uit kan leven. En al schijnt de zon dan niet meer voluit in het schemergebied van 2014 er zijn nog genoeg lichtpuntjes om weer verder gaan. Waaronder een korte stedentrip naar Rome binnenkort!

Veenendaal revisited

Zaterdag 11 januari: Veenendaal revisited! 

Mijn allereerste blog-bericht uit 2009 ging over de toenmalige F7 die een knappe winst op GVVV F6 (2-3) wisten te behalen.
In vijf jaar kan er veel gebeuren, en de F-pupillen van toen zijn nu uit de kluiten gewassen junioren. Die wel trek hadden in een dagje voetballen in Veenendaal dus deden ze gewoon effe twee wedstrijden op één dag. Echte kanjers nog steeds de spelers van Kampong C9
Sommige dingen veranderen echter niet. Inderdaad was er toch weer iemand aan het dwalen geweest aan de Verlengde Spoorlaan! Begrijpelijke vergissing Rob, net als wij in 2009 ontdekten zijn er daar weinig sportvelden te bekennen. Maar ook jij was alsnog op tijd aan de Verlengde Sportlaan.
Natuurlijk moet er dan ook nog een actiefoto bij, de mooiste is eigenlijk veel te ver ingezoomd met een simpele iPhone maar geeft wel goed weer dat in ieder geval deze F-pupil aardig de hoogte in is geschoten!

Allereerst stond DOVO C9 - Kampong C9 op het programma.
Deze eerste wedstrijd werd met 2-5 gewonnen (blijkbaar ben ik even niet bij de les geweest, mijn hulp-scheidsrechter is echt op 1-5 blijven steken).

Na afloop van deze eerste wedstrijd heb ik zellf in vliegende vaart de Verlengde Sportlaan weer verlaten, mijn 'eigen' team (Kampong B5) moest thuis vor de beker spelen. Versloegen met 2-0 SVMM B3, maar da's een ander verhaal.



De kanjers van de C9 bleven in Veenendaal. De thuiswedstrijd tegen GVVV C6 moest nog ingehaald worden en dat werd pragmatisch opgelost door enkel de Verlengde Sportlaan over te steken. En zo werd op de velden van GVVV de wedstrijd Kampong C9 - GVVV C6 gespeeld. Openingstreffer van Gijs, verdiende 3-1 overwinning. En daarmee heeft de C9 zijn eerste Alenbo! Challenge glansrijk gewonnen.

Veldfoto's van die tweede wedstrijd heb ik niet, enkel deze 'actiefoto' die Gysele me stuurde; zo recupereren de junioren dus blijkbaar tussen twee wedstrijden in.

Met drie winstpartijen kon het weekend in huize Schots natuurlijk niet meer stuk. En het maakt ook dat ik op deze dagen extra en intens kan genieten. Koester ik de oprechte belangstelling die er ook langs de lijn voor mij getoond wordt. Maar geniet bovenal van een leuke ongecompliceerde pot voetbal. Geen tijd om te piekeren!

20 C+M+B 14

Driekoningen. Meestal lukt het niet om de kerstboom tot en met Driekoningen te laten staan, zijn Caspar, Melchior en Balthasar vergeefs op weg naar het stalletje bij ons in huis. Niet dit jaar, de investering is een 'echte' kwaliteitsboom kostte een duit maar leverde ook op dat de naalden er nog in hangen en de boom Driekoningen glansrijk heeft gehaald.
Zelfs nog halverwege de kerstvakantie verhuisd is van de voorkant van de kamer naar de achterkant.

Reden van die verhuizing was schuiven in de kamer, uitdaging was waar de TV in te passen.

De vakantie begon goed: nieuwe bank aangeschaft die in twee onderdelen werd geleverd. Nou wonen we in een woning uit 1955 met de woonkamer op de eerste verdieping. Het balkon van de Kromme Rijn volgens de welstandsnota. Een heuse drive-in woning dus, alleen kende ze dat woord in 1955 nog niet.

Maar toen stond er aan het begin van de vakantie wel ineens een groot probleem in huis. Pal achter de voordeur. Want de heren meubeltransporteurs hadden heel rap gezien dat ze de trap (met draai) naar de woonkamer op de eerste verdieping nooit konden nemen. Nou had ik in de winkel de situatie nog omstandig uitgelegd. Mocht niet baten, ergens in januari konden ze voor veel geld (door mij te betalen) wel met verhuislift terugkomen. Dat de gehele gang onbruikbaar was geworden door twee halve banken er in was maar een detail.
Uiteraard was dat nou niet mijn plan. Die verhuislift kwam er nog dezelfde dag (tegen aanzienlijk lagere kosten) en eind van de dag stond de nieuwe bank op de plek waar ie moest staan.. Inderdaad groot, heel groot, maar de (ex-)pubers die normaal gesproken hier in huis rondhangen zijn ook lang, heel lang!

Waarop de kerstvakantie kon beginnen. Met weer volle bak, de studenten hadden de kamers in Groningen en Delft weer tijdelijk ingeruild voor het ouderlijk huis.Bank in de luie relax-stand voor enkele marathon-sessies buizen: de hele Harry Potter reeks (overwegend de extended edities) op de ook al nieuwe (en grote) TV (met Ambilight)

Eerste Kerstdag traditioneel met de familie gevierd; de grote bank kwam toen heel goed van pas, alle neven/nichten Wierenga (en aanhang Huub)

Halverwege de vakantie de kamer nog omgegooid, aan het klussen geweest om kabels te verbergen en toen voelde het ineens goed. Kinderen thuis, ergernissen weg (kabels verborgen, kapotte bank weg, fatsoenlijke stoel voor mezelf, TV in scherp HD beeld) en was er weer een 'project' afgerond. Vinkje op de bucket-list.
Wat mij betreft mocht die vakantie eindeloos doorgaan zo. Typisch gevalletje van ontkenningsfase.

Maar op Driekoningen ging het gewone leven toch weer verder. De studenten weer naar hun kamers. Weer naar Amsterdam om te werken. De kerstboom stond er nog even maar einde dag was ook die weg. Spannende tijden breken aan, ik ben er bepaald niet gerust op wat 2014 allemaal brengen gaat (op medisch gebied).

Bij thuiskomst zag ik de letters C M en B naast de deur staan. Nauwelijks leesbaar want nog van Driekoningen een jaar geleden! Inderdaad de beginletters van onze drie wijzen uit het Oosten, Caspar, Melchior en Balthasar.

Maar het staat ook voor "Christus Mansionem Benedicat" wat betekent "Christus zegene dit huis". In onze kerk gezongen als Christus Benedicat Mansionem , CBM dus. En wie weet werkt dit voor 2014 ook weer, gaat al het kwaad aan ons huis voorbij en blijft het fijne gevoel van die lange kerstvakantie. Ga ik mijn best in ieder geval wel voor doen, eerst maar zorgen dat de conditie zo goed blijft dat verdere behandelingen ook mogelijk zijn.

Een dag later zag ik dat er op de achtermuur wel degelijk ook stond: CBM '14.