Het NOS achtuurjournaal

NOS achtuurjournaal

Een klein beetje tegendraads ben ik wel, van kleins af aan eigenlijk al. En zo ook toen op 19 oktober 2012 om 12:00 uur als donderslag bij heldere hemel de diagnose niet te genezen prostaatkanker werd gesteld.
Natuurlijk gaat dan je leven helemaal op zijn kop. Prioriteiten veranderen, quality time met dierbaren is extra belangrijk.
Een van de keuzes die ik meteen al gemaakt heb is dat ik er geen verstoppertje mee ben gaan spelen, het slechte nieuws niet voor de buitenwereld zou gaan verbergen. En dat is nogal tegendraads, veel mannen met dezelfde diagnose houden dit heel lang voor zichzelf.
Dat die openheid er uiteindelijk toe zou leiden dat ik het achtuurjournaal zou halen... nee dat had ik toen nog niet kunnen bedenken.

Maar achteraf gezien past het wel. Mijn reactie is geweest om onmiddellijk zelf de regie te pakken.  Specialisten, oncologieverpleegkundigen, fysiotherapeute, huisarts: iedereen werd gemobiliseerd in mijn eigen 'zorgteam'. Ook de bedrijfsarts werd ingeschakeld. En alle mogelijke bronnen die ik aan kon boren om informatie in te winnen.

En dat paste verrassend goed in een initiatief van de beweging LevenMetKanker. Het project GRIP op leven met kanker gaat uit van patiënten die regie nemen en hebben over hun leven: empowerment en zelfmanagement.
Want zonder het te weten deed ik precies wat dit project beoogt: de regie nemen.

Maandag ging het allemaal in een stroomversnelling. Telefoontje van LevenMetKanker, even later al de NOS aan de lijn.  En binnen de kortste keren stond de filmploeg van het NOS Journaal hier in de woonkamer. Gevolgd door Radio 1.

Wat enkele praktische problemen gaf, ik ben namelijk door m'n gebroken enkel (zie eerdere blogberichten) niet bar mobiel. Eenmaal in de woonkamer op de eerste verdieping ben ik niet zo snel weer in de slaapkamer op de begane grond. En dus gebeurde het dat de camera al stond te snorren voor ik de kans had gehad om me tenminste te scheren of een fatsoenlijke broek aan te trekken. Joost (!) had via WhatsApp me nog nadrukkelijk gevraagd niet m'n Donnay aan te doen. Helaas, da's niet gelukt.

Radio 1

Het resultaat? Het verhaal was veel langer, ik heb zo veel meer zinnige dingen gezegd maar uiteindelijk was er maar plek voor een paar korte statements. Direct na de opnames voor het NOS Journaal kwam ook Radio 1 nog voor een interview. Daar heb ik meer kans gehad om mijn zegje te doen. Luister hiervoor naar Radio 1 de uitzending van 18 mei (op 42 minuten).
De volledige uitzending van het achtuurjournaal is te bekijken via deze link.

Een heel avontuur, ongekend dat ik de kans heb gekregen mijn zegje te doen. Ook al was het dan in statements. Op naar de volgende media uitdaging. Aan tafel bij Jeroen Pauw of Umerto Tan: ik vind het best. Maar dan beloof ik wel me eerst netjes te scheren en niet in een Donnay aan tafel te schuiven!

ps: met dit als onderwerp kan ik er niet omheen om opnieuw te verwijzen naar een interview waar ik meer kans heb gekregen om uit te leggen wat me bezig houdt. Zie http://www.everymomentmatters.eu/moment/frank-schots/