Retourtje Nijmegen

Koffie in Nijmegen

Drie weken geleden werd het volstrekt onbedoeld een retourtje UMC Utrecht. Ronde negen van de chemo pakte dramatisch uit, totaal geen leukocyten te vinden en wel een infectie. Gevaarlijke combinatie die me een nachtje logeren in het UMC Utrecht opleverde.
Uiteindelijk kwam het goed en voor de laatste ronde van de chemo waren alle maatregelen genomen om herhaling van deze actie te voorkomen. Ook echt rust gehouden in het weekend, een zelf opgelegd "huisarrest". Moeilijk als dochterlief net dat weekend gaat verhuizen en er een kraamvisite bij Elske en Tim op het programma staat. Maar ik bleef heel verstandig binnenshuis, gelukkig was er ook geen voetballen. Flink aan de Paracetamol en Diclofenac, nog een uiterst kostbaar shot Neulasta er tegen aan. Dat leek allemaal te werken. Wel slap en zwakjes, maar de temperatuur bleef normaal. Jippie, op naar vrijdag, take off naar Fez voor een weekje Marokko.

Kraamvisite bij
Elske en Tim

En toen werd het dinsdagochtend en ontspoorde het alsnog, werd ik wakker met een temp van 38.4! Wat me alsnog een bezoek aan het ziekenhuis opleverde. Gelukkig korter van duur dan de vorige ronde, helaas wel verder weg. Een ongepland retourtje Nijmegen dus. Op en neer naar de poli urologie van het RadboudUMC want dokter Inge van Oort wilde toch wel dat er door een arts naar me gekeken werd. En dat is heel grondig gebeurd. Toen werd het toch spannend of we wel naar Marokko konden vertrekken aanstaande vrijdag. Want medisch gezien is dat niet heel verstandig, ook een gezond persoon loopt risico's in deze omgeving. En met al die chemo in mijn lijf loop ik dus flink extra risico. Dramatisch hoeft dat allemaal niet te zijn maar als er wat misgaat is het lastiger om in te grijpen.
Een retourtje Nijmegen zoals vandaag hoort dan echt niet tot de mogelijkheden.
Na ampel beraad kwam er uit dat ik met extra voorzorgsmaatregelen (eigen gezond verstand en toch wat medicatie in de vorm van antibiotica voor het geval dat) vrijdag alsnog naar Marokko vertrek.
En zo pakte het niet geplande retourtje Nijmegen toch nog goed uit.

Ook nog relevant om te vermelden voor deze week: een sneak preview gezien van "Every Moment Matters". Zie bijgevoegde beelden.

Het is een strak gemonteerd portret van dik vier minuten geworden waarin ik vertel over zoiets persoonlijks als mijn eigen ziekte, kanker. En dat alles in het Engels, dat ook nog.

Het resultaat is mooi en indrukwekkend en ik ben benieuwd naar de portretten van mijn Europese lotgenoten. Op het congres EAU15 (20-24 Maart in Madrid) wordt Every Moment Matters officieel gelanceerd.

En tenslotte: mijn angst dat mijn Engels doorspekt zou zijn met allemaal  Louis-van-Gaaltjes bleek ongegrond.
Zo rond mijn verjaardag komen de portretten online op de website die Every Moment Matters gaat ondersteunen; wordt vervolgd.

Het plan was om over Oorlog en Vrede te gaan bloggen. Daar is even wat tussen gekomen maar dat onderwerp komt zeker nog aan de orde.