Update medical info september 2013

Weer tijd voor een medische update, incluis het beroemde PSA-plaatje. Afgelopen week weer de reguliere controle gehad, de PSA was (zoals te verwachten) weer flink gedaald. Eind juni was het nog 8,9. Daarna scoorde ik 1,7 en afgelopen week was het 1,3. En zo kwam het grafiekje dan toch nog via een rare hobbel uit bij nagenoeg nul. Is er dus echt sprake van dat de prostaatkanker in een diepe winterslaap is gekomen.

PSA grafiek per 16 september 2013

Afgelopen week is ook het testosteron-gehalte bepaald en daar was ik toch weer tegendraads. Die waarde hoort onder het castratie-niveau te zitten. Eind juni was het daar net boven. En deze week is het verrassend genoeg gestegen. Wat de oorzaak van de stijging is: onbekend. De bijnieren maken blijkbaar overuren. In de gaten houden. Over drie maanden weer op reguliere controle, vlak voor Kerstmis, op 18 december. Dan kijken we ook of het stoppen met de bicalutamide (anti-androgeen) goed uitpakt; ik heb een beetje tabak van de bijverschijnselen van dit medicijn. Medisch gezien gaat het dus prima. Hoe lang het gaat duren voor de prostaatkanker alsnog de kop op zal steken (castratie resistent wordt) is niet te voorspellen. Dat dat ooit zal gebeuren is echter wel een feit. Drie tot zes jaar voorspelde de uroloog, maar gegeven het feit dat de aangetoonde kanker vrij agressief is (uitgedrukt in een Gleasonscore van 8 op een schaal van 2 tot 10) moest ik maar rekenen met die ondergrens van drie jaar. Waar nu dus bijna 1 jaar van verlopen is.En dat maakt dat het mentaal nog steeds een hele uitdaging is. Om Wubo Ockels te citeren: met kanker heb je er een extra baan bij (en volgens mijn uroloog zelfs een zware baan). En dat klopt!. Daar kwam nog bij dat in de afgelopen periode er twee kinderen gingen studeren. In Groningen en respectievelijk Delft, het Utrechtse nest werd in een klap wel heel leeg. En dat kwam toch wel onverwachts hard aan. Vooral van zoonlief, van heel erg twijfelend wat ie wilde gaan doen heeft hij vol gekozen voor Delft incluis een studentenvereniging. Formeel woont hij dan nog in Utrecht maar de afgelopen maand was Delft toch wel zijn domicilie. En daardoor liep ik volstrekt onverwacht toch nog tegen een dik 'empty nest syndrom" aan! Dat gaat zich vast wel settelen, en we gaan er vol voor om hem aan een kamer in Delft te helpen. Alleen.... dat had ik zes weken geleden nog niet echt voorzien! Daarnaast gaat het met de conditie (dankzij de sportschool) heel goed, zie onderstaand plaatje. Nog steeds (flinke) progressie, mocht ik eerdaags nog aan de volgende etappe beginnen dan ben ik er in ieder geval op en top op voorbereid!

Volgende update pas weer in december. En in de tussentijd: ik maak van elke dag nog steeds wat moois. Volgende reisplannen zijn al weer in de maak (naar Rome)