Vakantie!

Drie fantastische weken. "Quality Time" ten top. Veel te snel weer voorbij. Dat is kort samengevat de beschrijving van de vakantie dit jaar. Ik zou een minutieus reisverslag kunnen gaan maken maar dat is niet zo mijn ding. Veel belangrijker is wat die vakantie betekent.

Toch eerst wat feitjes: met de hele familie zijn we drie weken aan het reizen geweest in het westen van de Verenigde Staten. Beginnend in San Francisco, kustweg tot San Diego en toen de binnenlanden in. Naar Tucson om vervolgens via de Historic Apache Trail in Sedona uit te komen. Tijd voor de (nationale) parken: achtereenvolgens Grand Canyon NP, Bryce NP en Zion NP. Om vervolgens uit te komen in Las Vegas. Niet echt mijn ding, die stad daar midden in de woestijn. Toen op naar Death Valley en Yosemite NP. Om weer te eindigen in San Francisco. Dik 3000 mijl verder, zo'n 5000 kilometer op de teller en veel onuitwisbare indrukken verder.

Echt mobiel was ik nog niet. Maar met stokken kwam ik nog een heel eind. Verbazing bij de piccolo in het hotel in Huntington Beach,  hij vroeg zich oprecht af wie er in dat surf-oord nu van plan was om te gaan skiën! In Yosemite wist ik onze gids Ira te verbazen door met die zogenaamde skistokken toch uit te komen boven op Sentinel Dome.

En zo zijn er prachtige plaatjes gemaakt van de family. De moderne manier is om dat met een selfie te doen, hier aan de rand van de Grand Canyon. Een helikoptervlucht boven de Grand Canyon hebben we ook gemaakt, dat was om eerlijk te zijn mijn enige harde wens voor deze reis. Vliegtuigbouwer zijn en dan nog nooit in een helikopter gevlogen hebben: dat kan niet. Dat item op mijn bucketlist is nu op spectaculaire weg gestreept.

De beelden spreken voor zich, veel tekst is er niet nodig om te vertellen dat we een fantastische tijd hadden. Hier in Sedona,

Misschien wel de mooiste natuur was in Brice NP. Het was hard werken, een flinke wandeling naar beneden tot aan de bodem van de canyon. En daarna het hele stuk weer omhoog. Maar ook dat is me gelukt, en zowaar wisten we op de old fashioned way een toevallige voorbijganger te strikken voor een familieplaatje.

En ook Disney kon in het programma niet ontbreken. Wie had dat nou gedacht, de hele familie op de foto met Winnie de Poeh! Maar ook dat gebeurde, een prachtige dag in de oudste Disneyland, bij Anaheim.
De rolstoel voor mij bleek een gouden zet; eind van de dag hadden we zowat alles kunnen zien en doen.

Maar de mooiste impressie is toch wel de after movie die dochterlief heeft gemaakt. Helaas te groot om integraal op te nemen in dit blogbericht maar klik op de link en YouTube doet de rest.
After Movie






In de volle drie weken me maar één keer met de website van Kampong Voetbal bemoeid. De mail niet gelezen maar een WhatsAppje kwam wel door. En het moderaten op kanker.nl lag helemaal stil, niet ingelogd en de dagelijkse reminder voor wat er nieuw was op die site (waaronder twee persoonlijke berichten)  netjes genegeerd. Natuurlijk kon ik de symptomen niet ontkennen, de stokken waren hard nodig, maar in zekere zin heeft mijn kanker ook drie weken vakantie gehad. Helaas is die vakantie niet oneindig te verlengen dus wordt het nu weer tijd om plannen te gaan maken voor een volgend avontuur!