En kwam er CBM15 bij te staan bij onze deuren. Om ook in 2015 het onheil aan ons huis voorbij te laten gaan.
Want die letters staan niet alleen voor de drie genoemde koningen maar ook voor Christus Benedicat Mansionem. En nog te zien is de CBM14 van vorig jaar.
Nou: in 2014 heeft dat gewerkt. Een jaar geleden was de PSA stijgende, er moest een hoop werk verricht worden om onheil buiten te houden. Maar uiteindelijk werd 2014 een heel bewogen maar erg goed jaar. Toegegeven: ik heb nogal wat ingeleverd. Maar kan en doe nog (nagenoeg) alles wat ik wil. Gaat wat langzamer soms, de kinderen waren al uren bij de bioscoop toen ik ook nog eens aangefietst kwam. Maar waar ik wilde zijn ben ik afgelopen jaar ook geweest. Fietsend de berg op in Griekenland, beklimmingen naar kloosters, langs de lijn bij vele voetbalwedstrijden (in de beroemde campingstoel maar dat mag de pret niet drukken).
Ondertussen ben ik acht van de tien behandelingen met Docetaxel verder. Sterk spul, dat is zeker. Zo'n tien kruiwagens Taxus per behandeling dus iedere keer krijg ik een aardige stoot gif te verstouwen. Dat heeft gevolgen, de oncoloog schrijft droogjes aan de huisarts: "Haren: volledig verdwenen, iets pluis.". Maar het werkt, de PSA is spectaculair gezakt. Tot onder het nadir, het laagste punt van na de vorige behandelingen! Oktober 2013 was dat, ik scoorde toen 1.2. Aan het begin van 2014 was ie al weer flink stijgende, de top is uiteindelijk 37 geworden maar na acht keer chemo is ie nu terug naar 0.98! En dat is zeer zeker een heel bijzonder resultaat, het gebeurt niet echt vaak dat een chemo-kuur de PSA laat zakken tot onder het nadir van de vorige behandeling.
Oftewel: die CBM14 op de gevel heeft voor 2014 goed gewerkt. En met een dalende PSA heb ik er alle vertrouwen in dat CBM15 ook gaat werken.
De kuren vallen wel zwaar, en het duurt elke keer net wat langer voor de klap echt verwerkt is. Nu ik dit schrijf moet de man met de hamer (hopelijk heel klein) nog langskomen om de tik van kuur acht (op 7 januari) uit te delen. Maar ik weet hoe ik me er tegen kan wapenen, Diclofenac werkt perfect en de zelf ingestelde gewoonte om iedere ronde een aardige gadget voor mezelf te kopen doet ook wonderen. Zoals bijvoorbeeld de fancy bel (SkyBell) bij de voordeur.
Natuurlijk horen er grafiekjes bij dit verhaal. Want dat die PSA goed zakt is links duidelijk te zien. Maar veel belangrijker: het plaatje rechts laat zien dat het met de spieren minder wordt maar eigenlijk nog best goed gaat. Jeanette is (terecht) trots op het bikkelen van mij, OoFu is nog steeds een goede stok achter de deur om mijn grenzen te verleggen. Alleen jammer dat BasicFit nog verder gaat met het uitkleden van de geleverde diensten en een soort speelgoed-fietsjes heeft staan. Fietsen kan je er mee maar hartslag meten is er niet meer bij, en dat in de cardio-zone! BasicShit is wat mij betreft een passendere naam!
Gelukkig staan er ergens achteraf nog wat fatsoenlijke home-trainers, alleen is dat wel lekker stigmatiserend. De kanker-patienten in een apart hokje wegstoppen, uit het zicht van anderen mogen ze hun inspanningen leveren.
Maar goed: ik laat me niet echt wegstoppen. Strijdbaar wandel ik 2015 binnen, de drie koningen zijn er om het onheil af te wenden. De oncoloog is heel tevreden, voorlopig zit ik in rustig vaarwater. Met een dalende PSA. Dat gaat gegarandeerd aankomend jaar veranderen. Mogelijk al heel snel, misschien pas over drie of zes maanden. En heel soms duurt het wel negen maanden voor ie weer gaat stijgen. Maar uiteindelijk zal dat gebeuren. En dan bepalen we een nieuwe marsroute.
Eerst de korte termijn: nog deze maand city-trip naar London, met Bas naar Chelsea - Manchester City (de chemokuur is er een week voor verzet!). En net na het hele chemo-trajekt met Carine naar Marokko. Plannen zat, ook voor de zomer (Amerika?), en zoals het er nu naar uitziet gaat dat allemaal lukken.
Krijgen C+B+M het nog druk om al het onheil af te wenden van dit huis maar ik heb er alle vertrouwen in dat dat wel goed komt. En dat ik op 6 januari 2016 nog netjes 20 C+B+M 16 naast de SkyBell kan krijten!
Gelukkig staan er ergens achteraf nog wat fatsoenlijke home-trainers, alleen is dat wel lekker stigmatiserend. De kanker-patienten in een apart hokje wegstoppen, uit het zicht van anderen mogen ze hun inspanningen leveren.
Maar goed: ik laat me niet echt wegstoppen. Strijdbaar wandel ik 2015 binnen, de drie koningen zijn er om het onheil af te wenden. De oncoloog is heel tevreden, voorlopig zit ik in rustig vaarwater. Met een dalende PSA. Dat gaat gegarandeerd aankomend jaar veranderen. Mogelijk al heel snel, misschien pas over drie of zes maanden. En heel soms duurt het wel negen maanden voor ie weer gaat stijgen. Maar uiteindelijk zal dat gebeuren. En dan bepalen we een nieuwe marsroute.Eerst de korte termijn: nog deze maand city-trip naar London, met Bas naar Chelsea - Manchester City (de chemokuur is er een week voor verzet!). En net na het hele chemo-trajekt met Carine naar Marokko. Plannen zat, ook voor de zomer (Amerika?), en zoals het er nu naar uitziet gaat dat allemaal lukken.
Krijgen C+B+M het nog druk om al het onheil af te wenden van dit huis maar ik heb er alle vertrouwen in dat dat wel goed komt. En dat ik op 6 januari 2016 nog netjes 20 C+B+M 16 naast de SkyBell kan krijten!
